Poznajemy pracowników centrów danych: Ana Brasil

Sukces Microsoft zależy od naszych pracowników. Z dumą przedstawiamy utalentowanych ludzi z Twojej społeczności, którzy pracują w naszych globalnych centrach danych. Dowiedz się, co zainspirowało ich do rozpoczęcia kariery w branży technologicznej, jakie różne ścieżki wybrali i jak wygląda dzień z życia pracownika centrum danych.

Przedstawiamy Anę Brasil

Kierownik projektu centrum danych

Północna Wirginia

Pracownik od 2017 r.

Początki

Ana spędziła swoje wczesne dni w świecie dalekim od serwerów i komputerów. Dorastała na farmie swoich dziadków w Brazylii i pomagała im uprawiać ziemię, hodować zwierzęta i pszczoły. "Pierwszy komputer miałam dopiero w gimnazjum. Ale nie czuję, że coś mnie ominęło. Jest tyle innych rzeczy, których mogłam doświadczyć". Ana bawiła się na dworze ze swoimi kuzynami i braćmi - w gry takie jak "król wzgórza", w których każde dziecko starało się jak najlepiej utrzymać na szczycie wielkiej sterty plew po zebranych zbożach. Dzieci jeździły na rowerach, prowadziły konie i zajmowały się obowiązkami, takimi jak przynoszenie wody. W nocy zbierali się, by posłuchać dziadka grającego na akordeonie i śpiewającego, podczas gdy wujkowie grali na gitarze. Starsze pokolenie opowiadało historie o tym, jak dorastali. Dom był pełen życia. Oprócz rodziny zbierali się sąsiedzi; w niektórych przypadkach szukali ziołowych lekarstw od babci Any, rodowitej Brazylijki, która posiadała ogromną wiedzę na temat roślinnych środków na dolegliwości, takie jak ból ucha, niestrawność, poronienie. Do dziś Ana uwielbia spędzać czas na świeżym powietrzu i słuchać muzyki.

Droga do technologii

Jako nastolatka Ana przeprowadziła się do miasta i zamieniła życie na farmie na życie w szkole. Jej pierwszą miłością było czytanie poezji pod wpływem portugalskiego nauczyciela literatury. Kierownik programu technologicznego zachęcił ją do nauki o komputerach. Uczęszczała na zajęcia z technologii informacyjnej i ukończyła certyfikat z technologii informacyjnej wraz z programem nauczania w szkole średniej.

Kilka lat później Ana przeniosła się do Chicago i wzięła udział w targach programów uczelni lokalnych, gdzie spotkała nauczyciela, który zachęcił ją do ubiegania się o program naprawy komputerów. Wahała się - była tam jedyną kobietą i jedynym rodzicem - ale poszła naprzód i ukończyła certyfikat naprawy i konserwacji komputerów. W rzeczywistości Ana uzyskała najwyższą ocenę w klasie, co kwalifikowało ją do uzyskania płatnego certyfikatu technologicznego i pomocy w znalezieniu pracy. Rozpoczęła karierę jako konsultant ds. administracji IT w IBM. Tutaj znalazła mentora w swoim przełożonym, który powiedział jej: "Powinnaś z tego żyć. Jesteś w tym naprawdę dobra, masz dobry kontakt z ludźmi". Nauczyła Anę wykonywać zadania wykraczające poza zakres jej obowiązków, a pod koniec projektu pomogła jej znaleźć pracę w dziale wsparcia dla komputerów stacjonarnych w globalnej firmie konsultingowej.

Przenosząc się z Chicago do Karoliny Północnej, Ana przeszła z obsługi komputerów stacjonarnych do obsługi centrów danych, co wiązało się z przekwalifikowaniem na rolę skoncentrowaną na sprzęcie. Pracodawca Any zapłacił jej za ukończenie dwóch certyfikatów, Server+ i Network+. Półtora roku później Ana dołączyła do Microsoft jako pełnoetatowy starszy technik centrum danych, zajmując się eskalacjami i trudniejszymi zgłoszeniami. Od tego czasu awansowała na stanowisko trenera technicznego, a ostatnio na stanowisko kierownika projektu centrum danych, które zajmuje obecnie.

Supermoce

Ana weszła w rolę kierownika projektu z technicznego doświadczenia. To doświadczenie pozwoliło jej zrozumieć, co jest potrzebne, aby zjednoczyć ludzi i zrobić wszystko dobrze. "Czasami łatwo jest usiąść w biurze i powiedzieć: "Musimy to zrobić". Ale zapomina się, ile wysiłku trzeba włożyć w to, by wszystko się udało". W tym celu jej supermocami są empatia i dbałość o szczegóły. Empatia pomaga Anie nawiązać kontakt z ludźmi wokół niej i zrozumieć, przez co przechodzą, dzięki czemu mogą efektywnie współpracować. Zrozumienie szczegółów technicznych pozwala jej identyfikować luki. "Jestem bardzo wybredna" - mówi. "Wyłapujesz wiele rzeczy, które mogą wydawać się nieistotne, ale na dłuższą metę liczą się szczegóły. To właśnie robi różnicę w udanym wdrożeniu". Te dwie supermoce pomagają Anie koordynować ludzi pracujących razem nad skomplikowanymi projektami. "Najważniejszą rzeczą w tej pracy, której się nauczyłam, jest możliwość zebrania tak wielu ludzi z różnych środowisk, o różnych wartościach kulturowych i dostarczenia czegoś razem. To duży projekt, w który zaangażowanych jest wiele osób odpowiedzialnych za różne rzeczy, więc upewniamy się, że ułatwiamy transakcje między nimi, aby luki zostały wypełnione".

Dzień z życia

Ana rozpoczyna swój dzień od sprawdzenia statusu bieżących projektów - sprawdza swoje e-maile i kalendarz, a następnie udaje się na piętro centrum danych, aby zaktualizować informacje o tym, co zostało ukończone, a co wciąż czeka na realizację. Ana nadzoruje zespół dostawców, więc częścią jej pracy jest sprawdzanie jakości ich pracy, śledzenie, czy dotrzymują oczekiwanego harmonogramu i upewnianie się, że mają materiały potrzebne do ukończenia pracy. Wreszcie, informuje wszystkich członków swojego zespołu o statusie ich projektów.

Najważniejszym punktem dnia pracy Any jest pomoc w łączeniu tak wielu ludzi i systemów technicznych w sprawnie działający system. "Najbardziej lubię wychodzić na piętro i widzieć, że to, co było pustym budynkiem, jest teraz pełne regałów i świateł. Daje to poczucie spełnienia. Można powiedzieć: "Hej, złożyliśmy to razem i wygląda świetnie". Całe okablowanie wygląda schludnie, wszystko wygląda ładnie. Widać owoce swojej pracy. Możesz zobaczyć wszystkie spotkania, wszystkie zaktualizowane arkusze kalkulacyjne Excel, wszystkie harmonogramy i rozmowy z ludźmi - cała koordynacja łączy się i działa razem ".

Ulubione jedzenie z dzieciństwa

Ulubione jedzenie Any z dzieciństwa? "Feijoada" - odpowiada bez wahania. Feijoada to nie tylko pyszne, wygodne jedzenie, ale także triumf kulinarnej pomysłowości. Ana wyjaśnia, że danie to wywodzi się z czasów niewolnictwa w Brazylii. Niewolnicy otrzymywali kawałki wieprzowiny, takie jak stawy i uszy, które w przeciwnym razie nie zostałyby wykorzystane; peklowali to mięso, a następnie dusili je z innymi resztkami warzyw korzeniowych, fasoli, pomidorów i przypraw, aby stworzyć pożywny posiłek -popisowe danie Brazylii.