Poznawanie pracowników centrów danych: Ana Brasil

Sukces firmy Microsoft zależy od naszych ludzi. Z dumą przedstawiamy niektóre utalentowane osoby z Twojej społeczności, które pracują w naszych globalnych centrach danych. Dowiedz się, co zainspirowało ich do zrobienia kariery w branży technologicznej, jakie ścieżki obrali oraz jak wygląda dzień z życia pracownika centrum danych.

Przedstawiamy Anę Brasil

Kierownik projektu Datacenter

Północna Wirginia

Pracownik od 2017 r.

Wczesne dni

Ana spędziła swoje wczesne dni w świecie dalekim od serwerów i komputerów. Dorastała na farmie dziadków w Brazylii i pomagała im uprawiać ziemię, hodować zwierzęta i hodować pszczoły. "Swój pierwszy komputer miałam dopiero w gimnazjum. Ale nie czuję, że coś mnie ominęło. Jest tyle innych rzeczy, których mogłam doświadczyć". Ana bawiła się na dworze ze swoimi kuzynami i braćmi - w gry takie jak "król wzgórza", każde dziecko starało się jak najlepiej utrzymać na szczycie wielkiej sterty plew z zebranych ziaren. Dzieci jeździły na rowerach, prowadziły konie i zajmowały się obowiązkami, takimi jak zdobywanie wody. W nocy gromadziły się, aby posłuchać dziadka grającego na akordeonie i śpiewającego, podczas gdy wujkowie grali na gitarze. Starsze pokolenie opowiadało o tym, jak dorastało. Dom był pełen życia. Oprócz rodziny zbierali się sąsiedzi; w niektórych przypadkach szukali ziołowych lekarstw u babci Any, rodowitej Brazylijki, która posiadała ogromną wiedzę na temat roślinnych środków na dolegliwości takie jak ból ucha, niestrawność, poronienie. Do dziś Ana uwielbia spędzać czas na świeżym powietrzu i słuchać muzyki.

Droga do technologii

Jako nastolatka, Ana przeprowadziła się do miasta i zamieniła życie na farmie na życie w szkole. Jej pierwszą miłością było czytanie poezji, pod wpływem portugalskiego nauczyciela literatury. Kierownik programu technologicznego zachęcił ją do nauki o komputerach. Wzięła udział w zajęciach z technologii informacyjnej i ukończyła certyfikat z technologii informacyjnej równolegle z programem szkoły średniej.

Kilka lat później Ana przeprowadziła się do Chicago i wzięła udział w targach programowych w community college, gdzie spotkała nauczyciela, który zachęcił ją do złożenia aplikacji na program naprawy komputerów. Wahała się - była tam jedyną kobietą i jedynym rodzicem - ale wytrwale dążyła do celu i ukończyła program naprawy i konserwacji komputerów. Ana uzyskała najwyższą ocenę w klasie, co pozwoliło jej uzyskać płatny certyfikat technologiczny i pomoc w znalezieniu pracy. Rozpoczęła karierę jako konsultantka ds. administracji IT w firmie IBM. Tutaj znalazła mentora w swoim kierowniku, który powiedział jej: "Powinnaś z tego żyć. Jesteś w tym naprawdę dobra, dobrze radzisz sobie z ludźmi". Nauczyła Anę wykonywać zadania spoza zakresu jej obowiązków, a na koniec pomogła jej znaleźć pracę w dziale wsparcia dla desktopów w globalnej firmie konsultingowej.

Przenosząc się z Chicago do Karoliny Północnej, Ana przeszła z działu wsparcia komputerów stacjonarnych do działu wsparcia centrów danych, co wiązało się z koniecznością przekwalifikowania się na stanowisko skoncentrowane na sprzęcie. Pracodawca Any opłacił jej zdobycie dwóch certyfikatów: Server+ i Network+. Półtora roku później Ana dołączyła do Microsoftu jako pełnoetatowy starszy technik centrum danych, zajmując się eskalacjami i trudniejszymi zgłoszeniami. Od tego czasu awansowała na stanowisko trenera technicznego, a ostatnio na stanowisko kierownika projektu centrum danych, które zajmuje obecnie.

Supermoce

Ana rozpoczęła pracę w roli kierownika projektu od strony technicznej. To doświadczenie pozwoliło jej zrozumieć, co trzeba zrobić, aby zebrać ludzi i zrobić wszystko jak należy. "Czasami łatwo jest usiąść w swoim biurze i powiedzieć: 'Musimy to zrobić'. Ale zapomina się, ile wysiłku trzeba włożyć, aby wszystko się udało". W tym celu jej supermocami są empatia i dbałość o szczegóły. Empatia pomaga Anie nawiązać kontakt z ludźmi wokół niej i zrozumieć, przez co przechodzą, aby mogli efektywnie współpracować. Zrozumienie szczegółów technicznych upoważnia ją do identyfikowania braków. "Jestem bardzo wybredna" - mówi. "Zbierasz wiele rzeczy, które mogą wyglądać na nieistotne, ale na dłuższą metę to szczegóły mają znaczenie. To właśnie one stanowią różnicę w udanym wdrożeniu". Te dwie supermoce pomagają Anie koordynować ludzi pracujących razem nad skomplikowanymi projektami. "Najważniejszą rzeczą w tej pracy, której się nauczyłam, jest możliwość posiadania tak wielu ludzi, różnych środowisk, różnych wartości kulturowych zebrać razem i wszyscy coś dostarczyć. To duży projekt, w którym bierze udział wiele osób odpowiedzialnych za różne rzeczy, więc upewniamy się, że ułatwiamy transakcje między nimi, więc luki zostają wypełnione."

Dzień z życia

Ana rozpoczyna swój dzień od sprawdzenia stanu bieżących projektów - sprawdza pocztę elektroniczną i kalendarz, a następnie udaje się na piętro centrum danych, aby uzyskać informacje o tym, co zostało ukończone, a co jeszcze czeka na realizację. Ana nadzoruje zespół dostawców, więc częścią jej pracy jest sprawdzanie jakości ich pracy, śledzenie, czy dotrzymują oczekiwanego terminu, i upewnianie się, że mają materiały potrzebne do wykonania pracy. Na koniec informuje wszystkich członków swojego zespołu o stanie ich projektów.

Najważniejszym punktem dnia pracy Any jest pomoc w połączeniu tak wielu ludzi i systemów technicznych w jeden sprawnie działający system. "Najbardziej lubię wychodzić na piętro i widzieć, że to, co było pustym budynkiem, teraz jest pełne stojaków i świateł. Ma się poczucie spełnienia. Możesz powiedzieć: 'Hej, złożyliśmy to razem i wygląda to świetnie'. Całe okablowanie wygląda schludnie, wszystko wygląda ładnie. Możesz zobaczyć owoce swojej pracy. Możesz zobaczyć wszystkie spotkania, wszystkie arkusze kalkulacyjne Excela, które aktualizowałeś, wszystkie harmonogramy i rozmowy z ludźmi - całą koordynację, która łączy się i funkcjonuje razem."

Ulubiona potrawa z dzieciństwa

Ulubiona potrawa Any z dzieciństwa? "Feijoada" - odpowiada bez wahania. Feijoada to nie tylko pyszne comfort food, ale także triumf kulinarnej pomysłowości. Ana wyjaśnia, że danie to pochodzi z czasów niewolnictwa w Brazylii. Niewolnicy otrzymywali odpadki wieprzowiny, takie jak przeguby i uszy, które w przeciwnym razie nie zostałyby wykorzystane. Peklowano to mięso, a następnie duszono je z innymi resztkami warzyw korzeniowych, fasoli, pomidorów i przypraw, aby stworzyć pożywny posiłek -charakterystyczne danie Brazylii.