Δημιουργία κοινότητας για άστεγους νέους στη Βόρεια Βιρτζίνια

Όταν ο Άνταμ έγινε 18 ετών, έχασε το σύστημα υποστήριξής του. Ως νόμιμος ενήλικας, δεν μπορούσε πλέον να μείνει στο καταφύγιο νέων και εγκαταστάθηκε σε άγνωστους με διπλάσια ηλικία από αυτόν. Στη συνέχεια, το σχολείο του, ένα ημερήσιο καταφύγιο, έκλεισε λόγω του COVID. Ο Άνταμ έπρεπε να φύγει από το καταφύγιο κάθε πρωί στις 8 η ώρα και δεν είχε πού να πάει - τα εστιατόρια, οι βιβλιοθήκες και οι επιχειρήσεις ήταν όλα κλειστά.

Η Κινητή Ελπίδα έγινε η σανίδα σωτηρίας του Αδάμ. Προσφέρθηκε εθελοντικά για το Listen for the Honk, το πρόγραμμα προσέγγισης λεωφορείων της Mobile Hope, βοηθώντας στη σίτιση οικογενειών που έχουν ανάγκη. Ο Adam εργάστηκε μαζί με τους ηγέτες της κοινότητας και τους συνομηλίκους του, αναπτύσσοντας συνδέσεις και εμπιστοσύνη. Πήρε την πρώτη του δουλειά και σταθερή στέγαση σε μια ασφαλή γειτονιά. Μετά την αποφοίτησή του, κατατάχθηκε ως νεοσύλλεκτος πεζοναύτης.

Προσφέροντας σανίδα σωτηρίας σε μια περίοδο κρίσης

Το Mobile Hope ξεκίνησε πριν από μια δεκαετία για να καλύψει μια ανεκπλήρωτη ανάγκη στην κομητεία Loudoun - να βοηθήσει άστεγους και νέους που βρίσκονται σε κίνδυνο έως 24 ετών να βρουν τα πατήματά τους. "Κανείς δεν έκανε τίποτα γι' αυτά τα άστεγα παιδιά", θυμάται η ιδρυτής και διευθύνουσα σύμβουλος του Mobile Hope, Donna Fortier. Πρόκειται για μια ιδιαίτερα ευάλωτη ομάδα, καθώς τα άτομα άνω των 18 ετών δεν πληρούν πλέον τις προϋποθέσεις για δημόσιες υπηρεσίες για νέους, αλλά δεν έχουν ακόμη καθιερωθεί ως ενήλικες. "Οι νέοι που εξυπηρετούμε, θέλουν να είναι αόρατοι", εξηγεί η διευθύντρια ανάπτυξης της Mobile Hope, Allyson Ruscitella. Πολλοί νέοι που βρίσκονται σε μεταβατικό στάδιο αγωνίζονται να βρουν δουλειά- κάποιοι, όπως ο Adam, είναι ακόμα στο λύκειο.

Αναγνωρίζοντας ένα κενό στην υποστήριξη των τοπικών «νέων μεταβατικής ηλικίας», η Donna Fortier, τότε Διευθύντρια Κοινοτικών Υποθέσεων στο Νοσοκομείο Inova Loudoun, άρχισε να διανέμει ρούχα, τρόφιμα και είδη υγιεινής σε νέους που είχαν ανάγκη χρησιμοποιώντας το λεωφορείο του νοσοκομείου. Λίγο αργότερα, η Mobile Hope έγινε ένας ανεξάρτητος μη κερδοσκοπικός οργανισμός και επέκτεινε την κινητή υπηρεσία Listen for the Honk, εμπλέκοντας τους νέους που εξυπηρετεί ως εθελοντές.

Όταν ξέσπασε η πανδημία στις αρχές του 2020, η Mobile Hope είδε τη ζήτηση για τις υπηρεσίες της να πενταπλασιάζεται κυριολεκτικά εν μία νυκτί. «Τη νύχτα που έκλεισε το σχολικό μας σύστημα, συνειδητοποιήσαμε ότι έπρεπε να πάμε ακόμα πιο μακριά στις γειτονιές», θυμάται ο Fortier. Η ομάδα αύξησε τις επισκέψεις της στην κοινότητα από 4 σε 20 την εβδομάδα. «Οι ατάκες ήταν σαν να πήγαιναν οι άνθρωποι σε μια ροκ συναυλία. Υπήρχαν 300, 400, 500 άνθρωποι που στέκονταν στην ουρά».

«Μόλις έκλεισαν τα εστιατόρια γρήγορου φαγητού, έκλεισε η βιβλιοθήκη, έκλεισαν τα σχολεία, κυριολεκτικά δεν είχαν πού να πάνε. Έτσι, πολλοί από αυτούς ήρθαν σε εμάς», εξηγεί η Ruscitella. «Αποφασίσαμε να αυξήσουμε τις υπηρεσίες μας πριν μάθουμε ότι θα υπήρχε διαθέσιμη χρηματοδότηση από οπουδήποτε. Γιατί απλά ανταποκριθήκαμε στην ανάγκη». Ο Fortier λέει: «Η ομάδα είπε: "Ναι, είναι αυτό που πρέπει να κάνουμε." Καλύψαμε ένα τεράστιο κενό». Από την έναρξη της πανδημίας, η Mobile Hope έχει εξυπηρετήσει πάνω από 250.000 μέλη της οικογένειας μέσω του Listen for the Honk.

Χτίζοντας κοινότητα και ένα σπίτι σε ένα Airstream

Η κοινότητα είναι κεντρική στο όραμα της Mobile Hope για θεραπεία. Η Ruscitella εξηγεί: «Θέλουμε πραγματικά να δημιουργήσουμε ένα μέρος όπου έχουμε δημιουργικές παρεμβάσεις που θα βοηθήσουν τα παιδιά μας να βιώσουν μετατραυματική ανάπτυξη».

Μια τέτοια δημιουργική παρέμβαση για την οικοδόμηση της κοινότητας είναι η κοινότητα Airstream, η οποία χρηματοδοτήθηκε με επιχορήγηση από τη Microsoft. Μια ομάδα προσωπικού, εξειδικευμένων εθελοντών και νέων εργάζονται μαζί για να μετατρέψουν ένα Airstream του 1976 σε καταφύγιο έκτακτης ανάγκης για άστεγους νέους. Οι εξυπηρετούμενοι νέοι όχι μόνο σχεδιάζουν και κατασκευάζουν το καταφύγιο, αλλά και αναπτύσσουν κρίσιμες εμπορικές και βιοτικές δεξιότητες. Το πιο σημαντικό είναι ότι οικοδομούν σχέσεις και ανακαλύπτουν τον σκοπό και την ηγεσία.

Η εύρεση καταφυγίου για άστεγους νέους αποτελεί κορυφαία προτεραιότητα για το Mobile Hope, αλλά η τρέχουσα επιλογή, ένα δωμάτιο ξενοδοχείου, είναι δαπανηρή και απομονωμένη για ένα νέο άτομο. Η κοινότητα Airstream θα παρέχει τελικά πολλά καταφύγια που βρίσκονται στην πανεπιστημιούπολη Mobile Hope, έτσι ώστε οι νέοι να μοιράζονται μια βάση με συνομηλίκους κοντά σε πόρους υποστήριξης.

Στο επίκεντρο του έργου βρίσκεται η ίδια η διαδικασία - η ανακαίνιση του Airstream. Η Ruscitella περιγράφει την ανακαίνιση του Airstream ως "μεταμορφωτική" για τους νέους σε κρίση: "Τους παρείχε ένα έργο στο οποίο μπορούσαν να εντρυφήσουν, ενίσχυσε την αίσθηση του ανήκειν, τους έδωσε την ευκαιρία να εργαστούν σε μια ομάδα και τους επέτρεψε να αναπτύξουν πολύτιμες σκληρές και κοινωνικές δεξιότητες. Και διασκεδάσαμε και γελάσαμε στην πορεία - κάτι που είναι ζωτικής σημασίας για τα παιδιά που εξυπηρετούμε".

Θα συνεργαστούν μαζί με ειδικευμένους τεχνίτες για να βελτιώσουν το σχέδιο και να το κατασκευάσουν, από τα ηλεκτρικά και τα υδραυλικά μέχρι τις τελικές εργασίες. Με αυτόν τον τρόπο, το κατασκευαστικό έργο λειτουργεί ως εργαστήριο για το πρόγραμμα Trading Up της Mobile Hope, όπου οι νέοι μαθαίνουν επαγγελματικές δεξιότητες όπως ο βιώσιμος σχεδιασμός και οι τεχνικές κατασκευής. Ο ζωηρός σχεδιασμός με προσεγμένες λεπτομέρειες έχει κεντρικό ρόλο στη μετατροπή του ασημένιου κελύφους του Airstream σε σπίτι. Τελικά, η Mobile Hope οραματίζεται την επέκταση της κοινότητας Airstream με δύο επιπλέον κινητά σπίτια. Η οργάνωση εξετάζει επίσης άλλες δημιουργικές ιδέες για καταφύγια, όπως μικροσκοπικά σπίτια ή μετασκευασμένα κοντέινερ.